Onverdraagzaamheid

Ik vraag mij af of ik onverdraagzaam ben. Ik kan namelijk maar niet begrijpen hoe het mogelijk is dat mensen ongestoord met hun schoenen of zelfs blote voeten op de zetels in de trein zitten, hun ipod zo hard zetten dat de muziek nog altijd hoorbaar is voor anderen, op zondag zo nodig hun hout moeten zagen of de hogedrukreiniger van stal moeten halen.

Het verbaast mij dat we deze nieuwe vorm van samenleven gelaten aanvaarden. We berusten omdat we anders als verzuurd worden betiteld. Maar zou het toch niet beter zijn om onze medemens hier terug op aan te spreken? Om hen het aangename van de ouderwetse waarden en normen terug te laten inzien?

Ik ben er nog niet uit.