Een glas water?

 We weten allemaal dat 11 juli de feestdag van de Vlaamse Gemeenschap is, en dat de Guldensporenslag hiervoor aan de basis ligt. Maar wat maar weinig mensen weten, is dat we die dag in realiteit  het verbreken van een gentlemen’s agreement herdenken. Op 11 juli 1302 lieten de Vlaamsche ambachtslieden, volksklasse (de zgn. klauwaerts) en boeren - een leger van voetvolk, boogschutters en piekeniers -  immers geen spaander heel van het ontzagwekkend Franse leger dat voornamelijk bestond uit ridders te paard. Tot die dag gold de afspraak dat een vluchtende ridder met opgeheven hoofd het strijdtoneel mocht verlaten, maar op 11 juli 1302 kreeg niemand respijt. Hier golden de gemaakte afspraken niet langer. Niet op deze plek, waar Vlamingen al jaren werden uitgebuit, waar belastingen zonder aanwijsbare reden werden verhoogd, en waar de hoogste echelons de Franse taal misbruikten om hun superioriteit in de verf te zetten. Opgekropte woede en wraak deden alle rede verdwijnen. Vluchtende ridders werden zonder genade afgeslacht, de Gulden Sporen werden met voet en al van de verminkte ridderlijken afgehouwen…

Laat ons hopen dat dat niet is wat we vandaag nog vieren. Wraak is nooit een goede motivator. Maar de moed, durf en standvastigheid van toen, mogen we nooit meer vergeten. Want de strijd is – minder letterlijk dan voorheen – nog lang niet gestreden.

Een paar maanden geleden  vroeg ik op het Martelaarsplein in het centrum van Brussel – tot nu toe nog steeds mijn Vlaamse hoofdstad-  een garcon (mijn excuses, maar “kelner” klinkt zo slecht) om een glas water. Tot 3 maal toe hoorde ik mezelf mijn vraag herhalen terwijl ik in de ogen van de kelner las:  “ik heb u wel begrepen, maar ik doe alsof dat niet het geval is, want ik vertik het om Nederlands te praten”. Vijf minuten later duwde de man me zonder blozen een glas oranje limonade in mijn  handen. Wel, op zo’n moment hoop ik echt dat onze piekeniers, met achter hen het frontvormend voetvolk, ook de volgende keer weer blijven staan als de Franse hoogmoed een aanvalspoging doet.

De bogen, pieken en de “goedendag” zijn – gelukkig maar – ondertussen vervangen door een bataljon onderhandelaars. Net als toen werden we op voorhand schielijk onderschat door de tegenpartij en net als toen zijn wij ook deze keer onder geen beding van plan om te wijken! De N-VA blijft staan waarvoor ze staat, en verbreekt daarmee het ‘gentlemen’s agreement’ dat in ruil voor de zestien door de Vlaamse partijen moet worden toegegeven. Die ‘overeenkomst’ komen wij niet na. Daarvoor is de overeenkomst met u, onze kiezer, te belangrijk.

Op 11 juli 1302 eisten de Vlamingen voor het eerst hun eigen identiteit op. Een identiteit die we ook vandaag en in de toekomst moeten blijven koesteren.

Daarom willen we ook in Kapellen deze dag niet zomaar laten voorbijgaan. Met cadeautjes en vlaggen danken we u deze dag voor uw steun. Want deze dag staat in teken van jullie, die samen met ons sterk blijven staan.

 Vital Lambert